Ik heb juist naar de eerste aflevering van
Wildcard Myanmar gekeken. En die ging (spijtig genoeg) zoals ik had verwacht. Eerst werden de studenten voorgesteld en daarna werd het verleden van het land verteld. Het kon mij niet echt boeien. Totdat
Ramsey Nasr een stukje uit zijn (dag)boek voorlas. Het gaf weer hoe een westerling die comfort gewend is, zich voelde in een land waar het woord comfort niet echt bestaat. Ik geef nog niet op, maar ik hoop wel dat de volgende 4 afleveringen mij meer zullen boeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten